Tuhmat kasri (ayanchli hikoya).

Kecha xamkasbim Shaxnoza bir tanishining boshidan o'tkazgan voqeasini aytib berdi.
Uch yil ilgari xayotimdagi "ENG KATTA" xatoga yo'l qo'ydim. Yaqinlarimning gapiga kirib, "YAXSHILIK" qilgan odamimga yomonlikni ravo ko'rdim. Biroq bu
dunyoda har narsaning hisob-kitobi bor deganlaridek o'sha nomardligim ko'p o'tmayoq o'zimga "JAZO" bo'lib qaytdi.

O'shanda ayni yoz edi. Ertalab uy yumushlarini bajarib bo'lgach, bolalarimni bog'chaga qo'ydimda, xarid qilish maqsadida bozorga yo'l oldim. Bozorga borib sumkamni kovlasam, karmon yo'q. Yuragim shuv etib ketdi. Biron kishi o'g'irlab oldimikan, axir ertalab uydan chiqayotganimda sumkamda turgandiku. Kim olgan bo'lishi mumkin, deya sumkani yana titkilay boshladim.

Yo'lda tushib qolgandir deya yurgan yo'limdan ortimga qaytdim. Yo'limda uchragan bir-ikki kishidan so'radim. Yo'q. "Esizgina, 30000 so'mni havoga sovurdim-da", -deya uyga kelib rosa xunobim oshdi.

Ruzg'org'a deb tishimni kavagida asrab yurgan pulimni yo'qotganimga ichim kuyib ketayotgandi. Shu zayl oradan bir necha kun o'tdi.

- Singlim, sizning ismingiz Gulsarami?!

- oradan uch kun o'tib, ertalab xovli supurayotsam, 45 yoshlardagi notanish bir erkak darvozamizni taqqillatdi.

- Xa, keling. Kechirasiz, sizni tanimayroq turibman?!

- deya yuragim allanechuk bo'lib unga peshvoz chiqdim.

- Singlim, - erkak cho'ntagini kovlab qog'ozga o'ralgan nimanidir chiqardi-da, menga uzatdi.

- Mana bu sizning narsangiz. Uch kun avval ishdan qaytayotsam, bog'chani ro'parasidagi yo'lakchada yotgan ekan. Egasi kim deya atrofdagilardan rosa surishtirdim.

Kecha kechqurun maxallangizda yashaydigan bir tanishim sizning pul yo'qotganingizni aytib qoldi. Qog'ozni olib, shosha-pisha ochib ko'rdim. Haqiqatan ham men bozorda yo'qotgan karmon, pullariga xam teginilmagan ichida turibdi. Erkakga qayta-qayta minnatdorchilik bildirgancha kuzatib qo'ydim.

Kechqurun uyga kelgan ukamga bo'lgan voqeani aytgandim, u mening soddaligimni yuzimga solib, fikrlarimni chalg'itishga urindi.

- Biram soddasizda opa. Shu yoshga kirsangiz ham bo'shligingiz qolmabdi. Sizdan boshqa bo'lganda pulim ko'prok edi, deb yana undirgan bo'lardi. Xaliyam
kech emas. O'sha odamning kimligini bilasiz, ko'rsangiz taniysiz. Melisaga borib pulimni topib olgan odamga da'voim bor deng. Qolganini o'zlari hal qilib berishadi.

Ukamning gaplaridan avvaliga achchig'im chiqdi.

Yaxshilik qilib pulimni qaytarib kelgan odamni yuz-ko'ziga qarab qanday aldayman, deb o'ylandim.

Agar uning o'rnida boshqa odam pulni topib olib, o'z harajatlariga ishlatib yuborganida nima bo'lardi?

Ukamga qarshilik qildim. Ammo ukamni xadeb shu gapni takrorlashidan nafsim ustunlik qildimi bu taklifga qanday rozi bo'lganimni sezmay qoldim.

O'sha tundayoq ukam ikkimiz maxalla noziriga uchrab, da'vo arizasi yozdik. Ertasiga tushda meni melisaxonaga chaqirtirishdi. Borsam, tunov kungi
erkak mung'ayib o'tiribdi.

- Karmonimning ichida 100.000 so'm bor edi. Siz menga 30000 so'm qaytardingiz, -deya ukam o'rgatgan yolg'onlarni ishlatib.

- Singlim, nimalar deyapsiz?! Axir men karmoningizni ochib xam ko'rmaganman, -erkak tuxmatdan dovdirab qoldi shekilli yig'lamsiragan ovozda javdirardi. -Ochib ko'rganmisiz, ko'rmaganmisiz u yog'i menga qorong'i. Ammo karmonimda 100000 borligini aniq bilaman, - dedim SURBETLIK bilan. Erkakning quruq tuxmatdan ko'zlarida yosh aylana boshladi. - Singlim, mening to'rtta BOLAM bor. Men ularni "HALOL RIZQ" yedirib katta qilyapman. Agar biron tiyiningizga xiyonat qilgan bo'lsam yaxshiligimga BUYURMASIN! Qiskasi, erkak aybini bo'yniga olmadi. Xuddi boshidagidek men uni ochib xam ko'rganim yo'q deb turib olganimdan so'ng erkak "AYBI"ni bo'yniga olishga majbur bo'ldi.

- Singlim, kichkinagina yaxshiligim evaziga shunchalik yomonlik qaytardingiz-a?! Mayli, xammasini ALLOH ko'rib turibdi!, melisaxonadan chiqayotganimizda u
menga alam bilan tikildi. Uning ko'zlari yoshlanganini ko'rsam-da, ko'rmaslikka oldim. Biroq oradan uch kun o'tar-o'tmas, ertalab o'rnimdan turay desam, turolmayman, oyoq-qo'llarim xuddi yelimlab qo'yilgandek qimir etmaydi. Nega bunday bo'layotganligini tushunmay, dod solib yig'ladim. Shifokorlarni chaqirtirdik. Ammo xammasini gapi bitta yelka qisib "tushunmadik" deyishdan nariga o'tishmaydi. Shunda xayolimga beixtiyor melisaxonadan chiqayotganida quruq tuxmatimdan og'ringan erkak keldi-yu, "Bu Xudoning menga bergan jazosi", deya yig'lab yubordim.

Har qanday yaxshi yoki yomon amalning jazosi bor ekan. Ayniqsa, bila turib qilingan yomonlik sizni vijdon azobida qiynamasdan taningizni zirqiratmasdan kuymas ekan. Oradan bir oy o'tib, yana oyoqqa turdim. Lekin shu vaqt oralig'ida tortgan azob-uqubatlarimni o'ylasam, dunyoga sig'may ketaman.

"Agar o'shanda yaxshilikga yomonlik bilan javob qaytarmaganimda mana shunday kuylarga tushmagan bo'lardim", -deya o'zimni o'zim koyiyman. Shoyad mening bu xatoim, gunoxim kimlargadir o'rnak bo'lsa, mana shunday ishlarni qilish arafasida turgan g'ofil bandalarning qalb ko'zini ochilishiga yordam bersa. Quruq tuhmat balosida Alloximni o'zi asrasin. Zero xech bir sababsiz qo'lga «TIKAN» kirmaydi!