Saodat ismli xodima kerak
Uylanganimga bir necha yil bo'ldi. Qizalog'im bor. O'zimni baxtli oila egasi deb hisoblardim, to bir voqea ro'y bergunicha...
Ayolim haqida to'xtalib o'tsam. Oqila, dono, aqlli kelinni topgan onam bu haqda faxr bilan gapirishni yaxshi ko'radi. Uyim hamisha sarishta, farzandlarim ozoda va to'q. Ishdan qaytishimga turli mazali taomlar muhayyo. "Dadasi" degan so'z tilidan tushmaydigan xotinchamiz atrofimizda parvona. Shunday xotinga munosib er bo'lganimdan faxrlanaman, ammo o'zimcha zug'um ham qilib qo'yaman: "Ruxsat so'ramay ko'chaga chiqma, maslahatlashmay ish boshlama, bekorchi gap sotma". U esa albatta itoat qiladi. Hatto uxlayotganimda ham uyqusi ziyrak. Ustim ochilib qolsa, ko'rpani tortib qo'yadi, labim quruqshab ketsa, bir piyola suv keltirib, asta uyg'otadi. Xurrak otsam, bildirmasdan yonboshimga ag'daradi. Qisqasi, xotin emas, alomat robot.
Uydan ko'nglim to'qligi sabab ishda bor kuchimni sarflab ishlardim. Bir kuni horib-charchab odatdagidan ertaroq uxlab qolibman. Televizor ham yoqilganicha qolibdi. Biqinimdan asta turtib uyg'otgan xotinimning mendan eshitgan so'zlarini bilsangiz edi. Uyqu aralash:
- Dilyaxon! Kiring ruxsat! - deb yuborganimni bilaman, hozirgina asta chimchilangan biqinim zarb bilan musht yedi. Ko'zlarimni katta-katta ochganimcha o'rnimdan sapchib turdim. Ro'paramda qo'llarini beliga qo'ygancha chaqchayib xotinim turardi. Avvaliga hech narsani anglamadim. Ko'zlarimni ishqalab, savolomuz tikildim. Nahotki, shu ayol mening xotinim bo'lsa?!
Boshimga "qarg'ish do'li" yog'ildi. Og'zidan tupuklarini sachratgancha jazavaga tushgan xotinimni to'xtatishning xech iloji yo'q edi.
- Dilyaxon? Voy, juvonmarg bo'lgur-ey. Kim o'zi u? Qaysi ko'rsatgan karomatiga ismiga xon qo'shib chaqirasiz? Qayerga kirishga ruxsat beryapsiz?
Kalavaning uchini topib, xotinimni biroz sovutishimga ko'p vaqt ketdi. Ey erkaklar, kechasi xotinim ziyrak uxlaydi, deb quvonmang. Har bir harakatingiz kuzatuv ostida bo'larkan.
Ertasiga ko'chaga xotirjam chiqdim. Ishga men kabi yondashmagan odamlarni yoqtirmayman. Mana, ertalabdan kechga qolayotgan kotibam ta'bimni xira qildi. Hujjatlar stol ustida qalashib ketibdi. Bularni kim ro'yxatdan o'tkazadi? Ertalabki qahva haqida ham unutsam bo'ladi. Endi xonamga ketma-ketiga taqillatmay kirayotgan xodimlarga javob-muomala qilishim kerakmi yoki betinim jiringlayotgan telefongami? Uf-f-f! Qani u? Shunaqayam mas'uliyatsizlik bo'ladimi? Bas! Toqatim-toq bo'ldi. Ertagayoq ishdan bo'shataman.
Shu payt eshik ochilib, yo'lakda kotibam ko'rindi. Yig'layverib ko'zlari shishib ketganday ko'rindi. Sochlari ham betartib. Nima bo'ldi o'zi? Ishga ham shu ahvolda keladimi odam degan. Og'zimdan chiqmoqchi bo'lgan tanbehlar stolim ustiga qo'yilgan qog'ozni o'qib taqqa to'xtab qoldi. Kotibam ishdan bo'shash haqida ariza yozib kelgan edi. Yana o'z xohishiga ko'ra emish. Bu qanaqasi? Bu yer unga o'yinchok emas. Xohlasa bo'shaydi, xohlamasa yo'q. Qovog'imni ochmay arizasiga qo'l qo'yib yubordim.
Endi yangi kotiba izlash kerak.
Ishxonadagi ahvol yetmaganday, o'sha kundan boshlab uyda ham ob-havo chatoq. Xotinchaning kelishimizga tayyorlab qo'yadigan yog'likkina somsalari-yu, shirin gaplarini sog'indim. O'tirsam o'poq, tursam so'poq.
- Tuz keltir.
- Ha? Tuzi past ekanmi? Tuzi baland ovqatni Dilyaxonnikida yeysiz.
- Nimalar deb valdirayapsan?
- Nima dey? Siz kechasi uning ismini aytib chaqiringu, biz indamay qarab o'tiraveraylikmi?
- Ovozingni o'chir! U mening kotibam edi.
- Juda yaxshi. Bugun kotibangizning ismini, ertaga farrosh ayolning ismini aytib uyqusirang. Bechora xotin esa bir og'iz shirin so'zga zor o'tiraversin.
- Senga nima yetishmayapti o'zi?
- Menga biror narsa yetishmayapti, dedimmi? Hammasi tayyor, hammasi bisyor. Faqat negadir mening ismimni aytib hech kim uyqusiramaydi. Biror narsa kerak bo'lsa darhol "Xoti-i-in" deya buyruq beriladi. Biz esa tayyor qul. U yerdagi kotibangiz tayyorlab kirgan qahvasi uchun shunday mavqega ega. Biz kun bo'yi horib-charchab shunga ham loyiq emasmiz.
- Sen juda ham haddingdan oshib ketyapsan. Men senga hammasini tushuntirdim-ku. Axboroting uchun u bo'shash haqida ariza yozdi. Ishga yengil-elpi qaraydigan xodim menga kerak emas. Kotibasiz qanday qiynalayotganimni bilsang edi...
- Yaxshi! Endi Lilya, Milasidan oling. Qolaversa, yengil-elpi qaraydigan kotibadan qutulganingiz uchun rahmatni men va oyimga ayting.
- Nima?
- Ha! Unga qo'ng'iroq qilib sizni tinch qo'yishini aytib rosa adabini berdik. Endi qahvani o'zingiz damlaysiz. Bugundan e'tiboran qattiq nazoratim ostida ekaningizni unutmang.
Shu-shu bo'ldi-yu biz ham xotinni "xotin aka" deb chaqiradigan bo'ldik. Ishga o'ta mas'uliyat bilan qarashim menga qattiq pand berdi. Gazetaga ishga taklif haqidagi e'lonni berganimizda ham faqat Saodat ismli xodima qabul qilinish shartini aytib o'tdik. Bunisi esa har ehtimolga qarshi. Chunki xotinimning ismi Saodat-da.
Boshliqning dardlarini Nigora yozib oldi.
